W marcu 1940r. Niemcy rozpoczęli rozbudowę stacji kolejowej Małaszewicze. Powiększenie infrastruktury wynikało z potrzeby przeładowywania towarów z „szerokich” wagonów sowieckich do „ normalnych” wagonów niemieckich. Współpraca handlowa obu okupantów była efektem Paktu Ribbentrop – Mołotow, który ustalił granicę pomiędzy nimi na Bugu. Do momentu realizacji planów (październik 1939 – wiosna 1940) rozbudowy przeładunek odbywał się na stacji granicznej w Terespolu, do której przedłużono szerokie tory z Brześcia.

Przedsięwzięcie było pracochłonne i czasochłonne, a Niemcom zależało na szybkich dostawach radzieckich surowców: ropy, rud żelaza oraz zboża. Miały one bowiem w dużej mierze zaspokajać wciąż rosnące zapotrzebowanie, związane z prowadzeniem działań wojennych na froncie zachodnim.

Wybór Małaszewicz na stację przeładunkową wynikał z dogodnej lokalizacji, znajdowały się one najbliżej granicy, na terenie wolnym od niebezpieczeństwa zalewu przez rzekę Bug. Do ciężkiej pracy zwerbowano mieszkańców (Polaków i Żydów) okolicznych miejscowości, specjalny pociąg roboczy dowoził także robotników z Białej Podlaskiej.

Rozbudowano urządzenia stacyjne. Wykorzystano dwa hangary lotnicze ocalałe po bombardowaniach we wrześniu 1939r. W jednym urządzono parowozownię wraz z zapleczem warsztatowym, magazynem oraz biurem kierownika, w drugim – halę napraw wagonów. Zbudowano górkę rozrzędową do formowania pociągów idących na zachód oraz wieżę ciśnień dla parowozów. Postawiono hotelowe baraki i stołówkę dla robotników i pracowników. W lesie niemiecka firma „Beton und Monierbaum” wybudowała dwie równoległe rampy do przeładunku zboża i przepompowywania ropy. Przerobiono również na szeroki tor polskie parowozy serii Tp1. Cztery z nich obsługiwały stację w Małaszewiczach.  

Większość infrastruktury przetrwała wojnę i stała się podstawą do budowy największego suchego portu przeładunkowego w Europie. Na całą historię cieniem kładzie się jedynie fakt, że swoją wielką i powojenną karierę Małaszewicze zawdzięczają… III Rzeszy Niemieckiej i ZSRR. Los potrafi być przewrotny…